Το λουκούμι είναι παραδοσιακό γλύκισμα της τούρκικης κουζίνας που όμως έχει περάσει στην ελληνική και δεν λείπει από κανένα σπίτι.
Μεγαλώσαμε το απόλυτο αυτό κέρασμα, που θυμίζει γιαγιά. Συνοδεύει συχνά τον ελληνικό καφέ ή το τσάι, κατά την τούρκικη παράδοση.
Παρασκευάζεται στην Τουρκία από τον 15ο αιώνα, και το αρχικό του όνομα ήταν rahat hulkum, παραφθορά του οποίου είναι η λέξη λουκούμι.
Σερβίρεται σε μικρά κυβικού σχήματος κομμάτια, και συχνά περιέχει αμύγδαλο, ενώ διατίθεται σε διάφορες γεύσεις οι πιο συνηθισμένες από τις οποίες είναι το τριαντάφυλλο (κόκκινο λουκούμι), το περγαμόντο (πράσινο λουκούμι) και η μαστίχα (κίτρινο λουκούμι) πασπαλισμένα με ζάχαρη.
Η παραγωγή λουκουμιού έχει επεκταθεί σε διάφορα μέρη του κόσμου, αρχικά στις χώρες της Ευρώπης, της Μεσογείου και τις Αραβικές χώρες και αργότερα και σε όλες τις υπόλοιπες ηπείρους.
Στην Ελλάδα εισήχθη τον 19ο αιώνα, και κατά τόπους έχουν δημιουργηθεί διαφορετικές εκδοχές που εμπλούτισαν την αρχική συνταγή. Για την παραγωγή λουκουμιών φημίζεται η Σύρος.
Στις Σέρρες παράγεται ένα τοπικό είδος λουκουμιού, ο λεγόμενος ακανές, που ξεχωρίζει για την έντονη γεύση του λόγω του κατσικίσιου βουτύρου που περιέχει. Μια ακόμα χαρακτηριστική συνταγή παράγεται στην Κομοτηνή και ονομάζεται σουτζούκ λουκούμ, καθώς είναι μακρόστενο σαν λουκάνικο.
Το μόνο προϊόν αυτού του είδους με προστατευμένη ονομασία προέλευσης είναι το κυπριακό «Λουκούμι Γεροσκήπου». Τα λουκούμια στην περιοχή της Γεροσκήπου ξεκίνησαν να παράγονται το 1895 και η διαφορετικότητα τους από παρόμοια προϊόντα εντοπίζεται στην στιβαρότητα, την ελαστικότητα και την μειωμένη γλυκύτητα.
Στην Βρετανία η πώληση λουκουμιών γνώρισε αύξηση τα τελευταία χρόνια μετά την προβολή της ταινίας The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe, καθώς είναι συνδεδεμένα με το πρώτο βιβλίο από το έργο του Κλάιβ Στέιπλς Λιούις, Τα χρονικά της Νάρνια, και τον χαρακτήρα Edmund Pevensie.
No comments yet.